Opowieści z Pustego Domu

Czuję się taki pusty i bezsilny... I piszę to tu choć wiem że o tym nie wiesz..  nie przeczytasz teraz.. może nigdy... 

Trochę może za bardzo to rozdrapuje...ale romantyczne duszę tak mają...

Nie mam w sobie radości..

Strasznie jest ciężko bez Ciebie...bez kontaktu z Tobą.. ze świadomością że jestem zablokowany.. że nie możemy się zobaczyć.. czuję wewnętrzny smutek.. brak.. 

Ostatnie miesiące z myślami o Tobie nadawały mi rytm.. siłę.. to uczucie, ta relacja była czymś co dawało mi dużo radości takiej wewnętrznej i choć wiem, że to złe uczucie, że ono nie powinno się w ogóle narodzić, ze to niemoralne... to cieszyłem się że mam Ciebie.. nawet przy prostych rozmowach...

Brakuje mi Twoich oczu.. brakuje mi myśli tych radosnych..tego że i Ty myślisz pozytywnie o mnie..

Wczoraj wracałem rowerem obok Twojego domu.. w głowie widziałem Cię w oknie siedząca na blacie...oczy mi się zeszkliły od razu.

Wtorek - ten dzień tygodnia miał wielkie znaczenie, niósł ze sobą radość spotkania - Dziś jest tylko wspomnieniem.. duchem pustego domu